– Yaşa ruhumda, dinlə dodaqlarımda, danış qulaqlarımda, tutun gövdəmə…
– məhv ol vücudumda, diril qəlbimdə, sovrul nəfəsimdə..
– al sonsuzluqlarımı, parçala vücudumu, titrə ciyərlərimdə, oyan yuxularıma..
– yaşım ol ax gözlərimdən , uzan yanaqlarımda, gizlən ləbimdə.. busəm ol, toxun vücuduna, əs saçlarımda, gəz qarış-qarış həyatımda
– kök sal köksüzlüklərimə, uzan ölümü səsləyən qaranlıqlara, silkələ içimdəki sənsizlikləri paylaşan yalnızlıqlarımı…
– titrə qan axan damarlarımda çizdiyin qaranlığın sonu görsənməyən boyasında. suvar varlığıma əkdiyin yalnızlığın toxumlarını, yandır alışan gözlərində itən arzularımı
– süzül son göz yaşım kimi, düşün dünənim kimi, alçalt sabahlarımı, kirlət narahat ruhumun üzülmüş mənəviyyatını, tapda basdığım hər müqəddəs torpağımı, ol torpağım, ol müqəddəsim, ol günəşim…
– düş damla yağış kimi , sarsıt qırmızı dəryalarımı, çırp zamanında dalğalarınla ucaltdığın ruhumu, qığılcımınla yandırdığını nəfəsinlə söndür. öp son dəfə gözlərimdən , bağlansın çıxış qapım, məhbus et məni öz içində,
– ver aldığın nifrət dolu təbəsümümü, gizlət kinayəmi, səbirsiz sarsılmış duyğularında məzar olsun beynimin hər zərrəsinə ümman olmuş boşluqlarındakı tümlüyün…
– zəifliyimiz gücümüz olub çıxsın sənin yalnış olan həqiqət ordunun qarşısına..
– açiısın yeni sabahlar, çünki gözləyir gəlişini kor qaranliqlar…
– yuxular oldu məkanımız, sükut..
– baş əydi yalnızlıqlarımıza sükutumuz da…
– içək? içək bizi tək qoymayan tənhalığımızın şərəfinə!
– şərabımız tükətsin yalnız olmayan yalnızlıqları, yalnız olsun yalnızlıqlar da sən kimi, mən kimi, biz kimi… yalnızlıq kimi…
PFG və Qara Dərviş dialoqundan
bu yazilar insan ruhun kovreldir……
bu qədər bəyəndinsə, çox sevindim.