«…Sağa-sola qadınlarla yatanda onlar bir şeydə cəmlənirlər. Və o, sadəcə adını, dərisini, simasını, boyunu və səsini dəyişir. Saçın uzunluğu, sinənin ölçüsü, həcmi, alt paltarının rəngi hadisədən hadisəyə dəyişir. Amma sən öncədən öyrəndiyin frazaları deməyə davam edirsən, eyni şeyləri edirsən, eyni hərəkətləri quraşdırılmış ardıcıllıqla təkrarlayırsan: “Səndən gözəl ətir qoxusu gəlir… biraz yaxına gəl, biraz da… mən səndən qorxuram… mən sənin dodaqlarının elə istəyirəm ki… tez ol, mən artıq bacarmıram…o, təşəkkür edirəm… necə də xoşbəxtəm… sən dəhşətli dərəcədə mənim xoşuma gəlirsən… mənə elə gəlir ki, bu yuxudur… biz bununla bütün gecə, bütün həyat boyunca məşğul olacağıq…” Eyni şeyi hər gecə hədiyyəni açan uşağın baxışlarıyla fərqli qızlara deyirsən. Dəyişikliklər təkrarçılığa gətirir.
Nə qədər də parodoksal olsa, yenilik bir qadına sadiq qalanda ortaya çıxır. Don Juanlar təsəvvürdən məhrumdurlar. Kazanovanı hərtərəfli hesab etmək qəbul olunub, amm o sadəcə tənbəl idi. Çünki qadınları nə qədər dəyişsən də, sən ən az müqavimətli yolları seçən həmin eyni kişi olaraq qalırsan.
Sadiq olmaq istedad tələb edir.»
Frederik Beqbeder