Keyfi yok canımın.. sordum nolmuş diye. Susdu. Biliyordu ki, o öyle olunca ben soluyorum..”Nolmuş güzelim” dedim, “HİÇ” dedi. Susdum.. ve İçime sordum:
“hayat sahnenden bir parça ve onun kahramanına dönüş, kendin kurduöun dünya, kurallar ve yasalar, kendin çizdiğin sınırlar. Kainat ıssız bir ada halinden soğuk cehenneme kadar ısınır mı sence?! ölü bir çocuğun soğuk kanına bulaşmış ılık göz yaşları yüzünde dinip te buz bağlayana kadar kaynar mı?! Kırk yıllık tebessümünün cennetinde yasaklar kaynayan cehennemin soğuk alevi yakar mı seni?! ya da toprakta harcanan kurdun yüzünde insan azabının son kıyısını görünce senin HİÇ diyerek umursamadan yüzerinden geçtiğinin bir gün aslında her şey olduğunun kamilliyine varınca kırk yıllık solmayan ıssız tebessümünü artık derin kırışlar kapmış virane yüzünde tuta bilir misin o kurdun kendin olduğunu anlayınca?!”
Düşündüm.. bir benden iki ruhuz, ya iki bedende bir ruh? anladım ki, HİÇ biri değiliz..yalnızız o kurt gibi ağaçsız çölde..
Qara Dərvişin qeydlərindən..