sevmədiyini bilmək, amma yenə də gözləmək. ölən ümidlərə sistem qoşursan bəlkə ölmədilər deyə ümid edirsən.. ümidin bir zaman inanmadığın möcüzəyə dönüşəcəyinə ümid edirsən və onu dəfn etdiyin məzardan qalxacağını, sənə baxıb sənə gəldim deyəcəyinə ümid edirsən..
ya da içində yığılmış yorğunluğun ağrısı gözlərindən yaş kimi axa bilmir, üzündə qadağan olunmuş mimika, xırdalanmış qəlbində neçənci dəfə ona görə yapışdırdığın duyqular..vücüdunla ruhunun müharibəsi, ruh hönkürür, bədənin divarlarına söykənib yerə oturur..
hər şey 3000 il kuzədə onu xilas edəcək insan övladını gözləyən cinin hər şeydən bezib tapılandan sonra belə çöküb kuzənin bir küncündə oturub susmasına bənzər..
təşəkkürlər Şəbnəm Fərah